«Ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν»
Ο πόθος των μυροφόρων να βρεθούν κοντά, έστω και στον νεκρό, Διδάσκαλο τις κάνει να αψηφούν κάθε φόβο, κίνδυνο και δυσκολία. Νωρίς το πρωί, «Λείαν πρωί» έρχονται προς το μνημείο του Χριστού για να τιμήσουν το νεκρό σώμα. Δεν φοβούνται ούτε το σκοτάδι, ούτε τους Γραμματείς, ούτε τους Ρωμαίους στρατιώτες που φυλάνε τον τάφο, ούτε σκέπτονται τη δυσκολία πρόσβασης στο εσωτερικό του μνήματος λόγω του λίθου που έφραζε την είσοδο. Ποθούσαν μόνο να τιμήσουν τον Μεγάλο Νεκρό.
Και φέρνουν μαζί τους πολύτιμα και ακριβά αρώματα – μύρα για να προσφέρουν στον Χριστό. Φέρνουν την αγάπη τους γι΄ αυτόν. Όλες οι κινήσεις τους μαρτυρούν αγάπη.
Την θυσιαστική διακονία τους. Διακονούσαν το Χριστό και τους ανθρώπους παντού.
Την ταπεινή παρουσία τους σε κάθε Του πορεία. Ακολουθούσαν το Χριστό παντού με ταπείνωση.
Την πίστη και την εμπιστοσύνη στο πρόσωπό Του.
Το θάρρος και την τόλμη της ομολογίας, ότι είναι μαθήτριές Του.
Την αλήθεια γιατί μόνο έτσι μπορούν να βρίσκονται κοντά στην μόνη Αλήθεια.
Τον ιεραποστολικό ζήλο, γιατί γίνονται οι πρώτοι κήρυκες του Ευαγγελίου –της Ανάστασης –στους ανθρώπους και στους ίδιους τους μαθητές.
Κάποιο απ΄ όλα αυτά τα μύρα θα μπορούμε σίγουρα και μεις να προσφέρουμε στον Χριστό. Και κάποιο απ΄ τα υπόλοιπα θα μπορούμε να το «αγοράσουμε», να κοπιάσουμε δηλαδή για να το αποκτήσουμε. Και τότε θα γίνουμε και μεις μυροφόροι.
