Στην κατανυκτική περίοδο του Τριωδίου μας εισαγάγει σήμερα η Εκκλησία μας. Και ουσιαστικά μας θέτει ενώπιον της μέλλουσας κρίσεως και της βασιλείας του Θεού. Μπροστά στον Κριτή, μπροστά στο Θεό. Γι΄ αυτό και η παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου διαδραματίζεται στο Ναό, στην ώρα της προσευχής. Στην ώρα δηλαδή, που ο άνθρωπος από μόνος του εμφανίζεται μπροστά στο Θεό και αναπτύσσει μια σχέση μαζί του. Ας δούμε λοιπόν κάποια χαρακτηριστικά αυτής της επαφής, όπως μας τα δείχνει η παραβολή.
Η επαφή και η επικοινωνία μας με το Θεό, προϋποθέτει την αυτοεξέτασή μας. Και η εξέταση γίνεται με μέτρο σύγκρισης όχι τους άλλους, ή τον μέσο όρο των ανθρώπων, αλλά το θέλημα του Θεού. Δεν έχει νόημα, αν είμαστε καλύτεροι ή χειρότεροι από τους συνανθρώπους μας, αλλά κατά πόσο αγωνιζόμαστε να εφαρμόσουμε το θέλημα του Θεού στη ζωή μας.
Ο άνθρωπος δεν μπορεί να κρυφτεί από το πρόσωπο του Θεού. Ούτε να ξεγελάσει το Θεό μπορεί. Έτσι, εξετάζει τον εαυτό του σε βάθος. Δεν μένει στα εξωτερικά σχήματα συμπεριφοράς μόνο, αλλά ελέγχει το βάθος, τα κίνητρα, τις επιθυμίας, τις σκέψεις, γιατί αυτά πολλές φορές είναι αντίθετα από το εξωτερικά «καλό αποτέλεσμα».
Και όταν με αυτά τα χαρακτηριστικά στεκόμαστε μπρος στο Θεό, τότε θα δούμε πόσο μακριά από Αυτόν βρισκόμαστε, θα αυτομεμφθούμε, θα αυτοκαταδικαστούμε και θα ζητήσουμε το έλεός Του, όπως ο Τελώνης.
Με αυτό τον τρόπο ας πορευτούμε στην περίοδο που ξεκινάει για την εκκλησία μας σήμερα, για να φτάσουμε στο Πάσχα μαζί με τον ληστή που μετανόησε και ζήτησε το έλεος του Θεού!
